Το παραμύθι αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι των παιδικών μας χρόνων και είναι μάλιστα ένα εργαλείο ώστε να βοηθήσουν οι γονείς το παιδί να κατανοήσει καλύτερα τον κόσμο.
Το παιδί από την άλλη, αντιμετωπίζει το παραμύθι ως μία ευχάριστη στιγμή της ημέρας όπου θα ακούσει μία ωραία ιστορία. Τις περισσότερες φορές μάλιστα τα παιδιά «κολλάνε» μ’ ένα συγκεκριμένο παραμύθι, που τους αρέσει πολύ, και ζητούν από τους γονείς να τους το διαβάσουν ξανά και ξανά. Ακόμη και κάθε μέρα το ίδιο!
Η Ώρα Του Παραμυθιού
Η ώρα του παραμυθιού θέλουμε να είναι συγκεκριμένη και σε μία στιγμή της ημέρας, όπου το παιδί θα είναι χαλαρό. Αυτή η ώρα είναι συνήθως λίγο πριν τον ύπνο ή μετά το παιχνίδι. Επειδή όμως δεν υπάρχουν κανόνες στο παραμύθι, εσείς και το παιδί σας θα βρείτε την αγαπημένη παραμυθοώρα. Τη δεδομένη στιγμή που θα διαβάζετε το παραμύθι στο παιδί, να θυμάστε πως πρέπει να το κάνετε με πραγματική όρεξη. Όσο κουρασμένοι κι αν είστε, προσπαθήστε να χαλαρώσετε μαζί με το παιδί και να μπείτε μέσα στη φιλοσοφία του παραμυθιού. Έτσι πρώτον θα μπορέσετε να το αφηγηθείτε καλύτερα και δεύτερον, θα απολαύσετε τη διαδικασία.
Ο Χώρος Του Παραμυθιού
Η αφήγηση ενός παραμυθιού αποτελεί μία πολυαναμενόμενη και πολύ σημαντική στιγμή της ημέρας για το παιδί. Το περιμένει, το θέλει και το ζητάει! Επομένως εμείς δε θέλουμε απλά να του διαβάσουμε το παραμύθι, αλλά θέλουμε να τον μεταφέρουμε σ’ έναν άλλο, χαρούμενο και γεμάτο όμορφες ιστορίες, κόσμο. Τη συγκεκριμένη διαδικασία θα βοηθήσει πολύ και η ατμόσφαιρα, που θα δημιουργήσετε πριν ξεκινήσετε την αφήγηση. Για παράδειγμα μπορείτε να έχετε μία συγκεκριμένη γωνιά του παιδικού δωματίου ή του σπιτιού, όπου θα διαβάζετε παραμύθια στο παιδί. Φροντίστε ώστε αυτός ο χώρος να είναι ειδικά διαμορφωμένος, με μαξιλάρες, ωραίο φωτισμό, έντονα χρώματα και παραμυθένιες αναφορές- πινελιές. Γιατί θα πρέπει δηλαδή όλα τα παραμύθια να τα διαβάζουμε ξαπλωμένοι, λίγο πριν την ώρα του ύπνου; Ας τολμήσουμε κάτι διαφορετικό!
Πως Να Αφηγηθείτε Το Παραμύθι
Όπως προαναφέραμε, το παραμύθι προϋποθέτει την όρεξη του αφηγητή. Μπορεί ένα λιγότερο ενδιαφέρον παραμύθι να γίνει το αγαπημένο του παιδιού, χάρη στην καλή αφήγηση του γονέα. Κατά την αφήγηση φροντίστε να εναλλάσσετε τον τόνο της φωνής σας, ανεβάζοντας και κατεβάζοντάς τον όπου χρειάζεται. Αλλάξτε επίσης λίγο τη χροιά σας κάθε φορά που μιλάτε για λογαριασμό ενός ήρωα. Κάθε ήρωας του παραμυθιού θέλουμε να έχει τη δική του, χαρακτηριστική φωνή. Δείχνετε στο παιδί τους ήρωες ή αν το έχετε, μπορείτε και να τους μιμείστε σε κάποιες κινήσεις και χαρακτηριστικά. Στη συνέχεια, προσπαθήστε να διατηρείτε μία ισορροπία ανάμεσα στο συναίσθημα και την περιγραφή. Τα παιδιά θέλουν περισσότερη δράση και περιγραφή για να κάνουν εικόνες ενώ λιγότερο το συναίσθημα. Πρώτα η δράση, μετά η περιγραφή και μετά το συναίσθημα. Αυτή είναι η ιεραρχία της αφήγησης. Ακόμη αποφύγετε τον σχολιασμό ή κάντε ελάχιστα μόνο σχόλια. Τέλος μιλάτε αργά, καθαρά και χρησιμοποιείτε αρκετές παύσεις. Οι παύσεις αφήνουν το παιδί να σκεφτεί το παραμύθι και το κάνουν να προσμονεί για τη συνέχεια.
